Als je hun oplossingen en een aantal van hun klantcases bekijkt, dan kun je stellen dat ze daad bij het woord voegen. En als je even langs de koppen van het team op hun about-pagina scrolt, dan begrijp je meteen wat Wouter bedoelt als hij refereert aan de hoge mate van diversiteit in zijn team. Wij spraken met Wouter Lammerse (52), oprichter en CEO van het zowel in omvang als in aanzien almaar groeiende BlueRock TMS, over de start van dat bedrijf en de toekomstvisie, over zijn tegenslagen en successen als ondernemer, over zijn vestiging in de Grasso en meer.

Wouter Lammerse is getrouwd, heeft twee kinderen en woont met zijn gezin in de Betuwe. Werkt sinds zijn studie Technische Bedrijfskunde altijd al in de logistiek. Begonnen bij het pakketservice departement van TNT, toen nog PTT Post, in de engineering. Vanuit daar is hij doorgegroeid naar een commerciële rol, waarna hij na de overname van TNT zijn internationale ambities na kon jagen en naar TNT Logistics in Duitsland verhuisde, waar hij twee jaar inbound logistiek gedaan heeft in de automobielenindustrie – voor bedrijven als Ford en Audi. Na dat avontuur verruilde TNT voor werkgever Frans Maas, een Nederlands groepagebedrijf, waar hij verantwoordelijk werd voor alle activiteiten in de automobielenindustrie. Dat heeft hij tot 2008 gedaan, waarna het ondernemerschap in hem begon te jeuken.

Dus in 2008 ben je gestopt met werken en gestart met ondernemen, hoe ging dat?
“Ja, ik had van kleins af aan de droom om ondernemer te worden en die droom begon meer en meer naar de oppervlakte te komen. Vanuit die wens ben ik gaan kijken waarin ik iets zou kunnen betekenen binnen de logistiek en toen heb ik een concept bedacht dat multinationals met grote transportbehoeftes moest gaan helpen om grip te krijgen op hun transportstromen en -facturen. Oftewel: dat concept moest de logistieke fragmentatie in kaart proberen te brengen. Dat ben ik dus in 2008 in samenwerking met investeerders en een compagnon begonnen en dat werd een groot succes. Helaas kwam ik na iets minder dan vijf jaar in de clinch te liggen met die compagnon en investeerders, waardoor ik heb besloten om eruit te stappen.”

Dat was niet het bedrijf BlueRock TMS dus, hoe ging het toen in 2012 verder?
“In 2012 kwam ik in aanraking met professor Hein Fleuren, hoogleraar op het gebied van Operations Research – wat gaat over de vraag hoe je met behulp van wiskunde processen kunt optimaliseren. We zaten dat jaar toevallig samen op hetzelfde project en we kwamen erachter dat we elkaar heel goed aanvulden: hij had op dat moment al veel ervaring als consultant in logistieke optimalisaties en ik had bij mijn vorige bedrijf veel ervaring opgedaan in het bouwen van software. Toen besloten we dat we samen een bedrijf op moesten richten en dat is BlueRock TMS geworden. Naast consultancy en software voegden we ook data science toe aan ons productpakket. Vaak beginnen we bij een klant met een consultancy opdracht, waarna we tijdens dat traject dan vaak een product kunnen implementeren dat enorm helpt in hun processen.”

Heb je een voorbeeld van zo’n klant case?
“Bijvoorbeeld DPD, dat is een grote klant van ons. Die moeten planningen maken voor al hun depots, waar iedere dag zo’n 3000 trucks voor rondrijden. Dat is heel complex, omdat alles aan elkaar verbonden is. Die hele planning wordt nu helemaal gemaakt met onze software, maar we zijn bij DPD ooit begonnen met een klein project waarmee we hebben laten zien wat we kunnen. Toen kregen ze behoefte aan een dashboard om inzichtelijk te krijgen wat nou de performances zijn van die linehaul trucks. Hoe vaak zijn ze op tijd, hoe vaak te laat, wordt het allemaal gescand? Daar hebben we een oplossing voor bedacht, zodat al die tijdsmetingen in mooie dashboards kwamen te staan. Vanuit daar zijn we steeds meer uit gaan bouwen. Toen werden we ineens ook benaderd door Purolator een Canadees pakketbezorgingsbedrijf, dat via DPD had gehoord wat wij voor hen konden betekenen. Zij hadden dezelfde soort problemen, dus vroegen ze of we bij hen konden komen praten, dus zijn we naar Canada gevlogen. Dat begon ook klein, maar daar hebben we inmiddels een kantoor geopend met een volledig team om aan alle wensen van Purolator te voldoen.”

Wat is de voornaamste reden voor die bedrijven om met jullie te werken?
“Om hun logistiek te optimaliseren. Wij zorgen voor betere timemanagement, minder afwijkingen en meer overzicht in processen. En uiteindelijk is er minder personeel nodig om dezelfde processen te doen. Zo is bijvoorbeeld het controleren van vrachtfacturen best ingewikkeld en daardoor enorm arbeidsintensief, maar kunnen onze systemen dat automatisch doen. Uiteindelijk levert dat onder aan de streep veel tijd- en geldbesparingen op.”

Je bent nu hier tien jaar mee bezig, hoe staat het er nu voor en hoe verder?
“We zijn natuurlijk met zijn tweeën begonnen en hebben nu zo’n zeventig werknemers. We groeien autonoom door opdrachten binnen te slepen vanuit tenderaanvragen, maar we kijken ook rond voor eventuele zinvolle acquisities. Dat doen we bijvoorbeeld door bedrijven over te nemen die een bepaalde functionaliteit bezitten die wij nog niet ontwikkeld hebben en die wij wel in ons aanbod vinden passen. Vorig jaar hebben we dat voor het eerst gedaan. Toen hebben we een bedrijf in Nederland overgenomen op het gebied van last mile distributie in de gezondheidszorg. Dat is echt een daverend succes geworden. Dat komt mede doordat zij een super goed product hebben, maar ze zichzelf niet de stap zagen maken naar het buitenland. Dat doen wij nu wel en we hebben het product inmiddels al in het Midden-Oosten én in Canada verkocht. Als ik naar de toekomst kijk willen we op die manier tweeledig door blijven groeien en blijvende verandering creëren in de logistieke sector.”

Even wat meer over jou: heb jij een favoriet boek?
“Ik lees graag biografieën, en dan vooral biografieën van andere ondernemers. De biografie van Steve Jobs is wel echt een van mijn favorieten.”

Waar sta jij ’s ochtends voor op?
“Ik heb eigenlijk altijd wel een lijstje in mijn hoofd van dingen die die dag moeten gebeuren, dus dat zorgt ervoor dat ik graag opsta. Verder vind ik het ontzettend leuk om iedere dag met ons team met mensen van allerlei nationaliteiten en verschillende achtergronden te werken. Die hele dynamiek van samenwerken met al die mensen draagt er ook aan bij dat ik met veel energie aan de dag begin.”

Wat betekent succes voor jou?
“Voor mij is succes wanneer je een nieuwe standaard in de markt weet te zetten waarmee je de sector echt vooruitbrengt. In geval van logistiek is dat dat we de stap gezet hebben om het probleem van de fragmentatie in de logistiek echt op te lossen. En die vorm van succes is natuurlijk vooral gericht op het product, maar het team van mensen dat zorgt voor die mooie resultaten is ook een succes op zich denk ik. BlueRock wordt inmiddels door grote bedrijven ook echt gezien als serieuze speler die voor hen iets waardevols toe kan voegen. Dat voelt natuurlijk ook goed.”

Wat is de grootste tegenslag voor jou geweest?
“Ik denk wel het einde van dat eerste bedrijf, waar ik dus in conflict kwam met mijn compagnon en de investeerders. Daar was het voor mij heel duidelijk dat ze een weg insloegen die te moeilijk zou zijn, waardoor ik het niet als langer houdbaar zag. Maar om dan uit datgene te stappen wat je zelf hebt opgebouwd, dat was moeilijk en ook echt heel zwaar. De maanden die daarop volgden, dat was echt een zware periode, waarbij ik me moest bedenken wat ik met de rest van mijn leven ging doen.”

Hoe ben je daar uiteindelijk mee omgegaan?
“Ik besloot een maand later een kantoor te gaan huren in Breda bij Dinalog, een instituut voor geavanceerde logistiek, omdat ik actief wilde blijven in het logistieke netwerk. Via die weg leerde ik vrij snel Hein kennen en een halfjaar later startte we BlueRock.”

Wat is dé les die je uit die tegenslag geleerd hebt?
“Ik denk dat ik me in mijn vorige bedrijf té afhankelijk had gemaakt van anderen. Ik werkte heel hard, maar ik was uiteindelijk niet degene die kon bepalen, en dat kwam na vijf jaar tot uiting. Daarom hebben we er in BlueRock voor gekozen om dat zelf te doen. Misschien gaan we wel nog met investeringen werken, maar nu hoeven we geen meerderheid weg te geven én onze propositie is al helder, waardoor onze richting al helder is.”

Waar haal jij inspiratie vandaan?
“Inspiratie kan eigenlijk op allerlei momenten bij me naar boven komen. Je kunt overal inspiratie uithalen denk ik, maar wat daarvoor vooral belangrijk is, is dat je batterij opgeladen is. Om dat te doen stap ik één of twee keer per week op de racefiets. Dan order ik mijn gedachten en laad ik echt op.”

En je balans tussen werk en privé; is dat iets waar je bewust mee bezig ben?
“Ja, als ik thuiskom ben ik niet aan het werk. Ik probeer altijd mijn werk op de zaak of onderweg te doen. Ook in het weekend werk ik niet veel. Heel soms een klein ding afmaken of iets dergelijks, maar dat is zeker niet de standaard.”

Dan over de Grasso, hoe ben je hier terechtgekomen?
“Wij zaten op een verdieping op het stationsplein waar we uit ons jasje groeiden. Dat zag ik aankomen, dus toen ben ik met de wethouder in gesprek gegaan over een vervolg. Toen vertelde hij over de plannen voor het district wat hier ontwikkeld zou worden op het gebied van IT en data. Toen zijn we gaan kijken of we een specifieke locatie konden ontwikkelen, niet alleen met kantoor maar ook met woonruimtes, omdat we veel mensen rekruteren in het buitenland. Daarvoor hebben we een plan ontwikkeld en over de ontwikkeling zijn we nog in gesprek. Tijdens dat gesprek kwamen we in het oude gebouw echt klem te zitten, waarop zij ons wezen op deze plek in Grasso. Ik denk niet dat dit onze laatste plek is, maar voor nu is het echt wel fijn. Het is dicht bij het station en er zitten veel vergelijkbare bedrijven, dat is mooi.”

Heb je nog tips voor de community?
“Ik denk dat de kans die hier ligt om echt een community te vormen waarin ondernemers met andere ondernemers kunnen praten en brainstormen over de thema’s die hen bezighouden. Als je die ondernemers kunt linken op het gebied van die thema’s, bijvoorbeeld op talentontwikkeling, organisatievormen of funding, dan kan dat echt heel waardevol zijn. En natuurlijk kan de ontwikkeling van een horecagelegenheid, waar je mensen elkaar op een ongedwongen manier tegen kunnen komen, ook heel veel doen voor een community.”

Als afsluiter: wat is jouw gouden tip aan de nieuwe generatie ondernemers?
“Het is goed om te ondernemen in iets wat dicht bij jou als persoon staat. Het heeft geen zin om iets te doen omdat je ondernemen cool vindt. Je moet het onderwerp zó leuk vinden dat je ook doorzet bij tegenslagen, anders geef je op tijdens de rit. Passie is de motor, vervolgens moet jij door kunnen zetten. Zorg dat je dicht bij je passie blijft en omring je met de juiste personen.”