Wij vroegen hen de hemden van ‘t lijf over hoe ze gekomen zijn tot waar ze nu zijn, wat hun tegenslagen en successen waren, waarom ze doen wat ze doen en meer.

Waar staan jullie ’s ochtends voor op?
Nick: “Ik ben eigenlijk wel echt verliefd op het reclamevak. Als we met het werk dat we doen mensen een beetje de richting in kunnen duwen van een betere wereld, dan krijg ik daar wel een kick van. Dus ik sta wel echt op voor mijn werk.”

Thijs: “Ik sta graag op met een bakje koffie. Heerlijk ontspannen. Maar als je me vraagt waar ik inhoudelijk voor opsta, dan is dat voor de vraag: kun je een club van mensen neerzetten die allemaal graag naar een plek toekomen waar ze met elkaar vette dingen doen? Ik vind het interessant om na te denken over hoe zij kunnen excelleren. Hier zie je ook wel verschil tussen Nick en mij, hij is veel meer van de inhoud. Ik ben toch iets meer bezig met nadenken over de plek bieden die mensen als warm bad ervaren.”

Wat vinden jullie van de partijen die mensen juist de vekreerde kant op willen duwen, in de richting van ongezond eten bijvoorbeeld?
Nick: “We weten allemaal wel dat de wereld redelijk in de fik staat en dat de koers moet veranderen. Ik vind het juist cool dat er steeds meer initiatieven komen die mensen de juiste richting op sturen. Je kunt zeggen van McDonalds wat je wil, maar ze hebben wel een sterk merk. Als ze besluiten dat merk voor goede dingen in te zetten, dan kan dat heel mooi zijn. Zo hebben we een tijdje geleden met de gemeente Waalwijk een campagne opgezet tegen zwerfafval. Toen hebben we de sterke merken van McDonalds en KFC ingezet en dan zie je dat de branding die zij heel goed op orde hebben ineens heel krachtig is in een maatschappelijke transitie. Love brands moeten zich ook aan maatschappelijke transities wagen, omdat het een directe link heeft met onze belevingswerelden. ”

Thijs: “Dat is het verschil tussen het product wat bijvoorbeeld McDonalds verkoopt en het merk wat ze hebben. Van het product kun je eigenlijk maar twee dingen vinden: je kunt het er mee eens zijn of niet. Maar het merk is veel meer. Dat is communicatie, gedrag, het zijn waardes die leven binnen de consument. Daar kunnen we iets mee.”

Waar zijn jullie het meest trots op?
Nick: “We maken heel graag disruptief werk dat ver afstaat van hoe wij op traditionele manieren bereikt worden. Dus geen abri-campagnes of tv-reclames, maar eerder T-shirts, vogelhuisjes en andere producten waarbij we de belevingswereld van mensen binnendringen. We gaan altijd op zoek naar de communicatieoplossing via een onverwachts kanaal. Als het weer lukt om die te vinden, dan krijg ik daar wel een gevoel van trots bij.”

Thijs: “Als we het hebben over maatschappelijke campagnes voor het publieke domein, dan wordt het best vaak als saai en functioneel gezien. Ik ben er dus wel trots op hoe we steeds beter worden om die vaak saaie overheidsdingen zo neer te zetten dat mensen het zien en dat we maatschappelijk iets toevoegen. En we creëren een beweging waarbij steeds meer jonge creatieven hun talent willen inzetten voor het maatschappelijke doel in plaats van voor consumentenmerken.”

Hebben jullie een voorbeeld van een project waar jullie trots op zijn?
Thijs: “Niet zozeer een project, maar ik ben wel trots op het team wat er staat. Dat mensen hier graag willen komen werken en ook graag blijven werken. Een solide team met blije mensen. Als we dat hebben, maakt het me niet eens zo veel uit wat we precies doen.”

Nick: “Ik vond het Nudged by Nose project voor de gemeente Eindhoven een hele mooie. Voor de wijk Oud-Woensel, die er niet zo goed op stond, kregen we de opdracht om te kijken naar de problemen die er speelden en hoe ze daar grip op konden krijgen. We hebben op basis van de broken window theory gekozen om ons te richten op de afvalproblematiek. Het idee: schoon houdt schoon. Wanneer de basis op orde is verkleint dat ook de kans op de andere problemen die spelen in de wijk. Op dat moment werd door de gemeente met name gecommuniceerd in tekst, denk aan brieven en flyers. Maar kijkend naar de wijk, viel ons al snel op dat het merendeel van de bewoners een migratieachtergrond heeft en het begrijpen van taal niet zomaar een vanzelfsprekendheid is. We gingen op zoek naar een universele manier van communiceren die taal overstijgt en kwamen uit bij geur. Vanuit de wetenschap weten we dat geur ons sterkste zintuig is en dat het gedrag sterk kan beïnvloeden. Toen hebben we het vogelhuisje ontwikkeld, een soort paard van Troje. Niet geschikt voor vogels, maar volgeladen met geurkorrels. Daardoor rook het in de wijk heel fris, wat ervoor zorgde dat mensen zich schoner gingen gedragen. Het werkte. Hiervoor heeft gemeente Eindhoven een Esprix-award gewonnen, een reclameprijs die volgens mij toen voor de eerste keer door een gemeente werd gewonnen. Dat is wel een heel mooi voorbeeld van output waar we trots op kunnen zijn.”

En welke tegenslag is jullie het meest bijgebleven?
Nick: “Ik heb twee jaar in loondienst voor dit bedrijf gewerkt en toen heb ik de kans gekregen om zelf een bedrijf op te zetten. Dat ben ik in eerste instantie gaan doen met een vriend die ook in het vak zit. Na een jaar zijn we tot de conclusie gekomen dat het beter is om uit elkaar te gaan, omdat we te veel van hetzelfde smaakje zijn. Dat was erg moeilijk, maar tegelijkertijd bracht dat een mega groot inzicht met zich mee: als je een bedrijf bouwt, is het belangrijk dat je verschillende disciplines in huis hebt. Daarom ben ik blij dat Thijs en ik elkaar hebben gevonden. We staan qua opvattingen bijna altijd lijnrecht tegenover elkaar, maar als je dat dus op een constructieve manier bij elkaar weet te krijgen, dan kan dat echt heel veel opleveren.”

Thijs: “Iemand heeft hier afgelopen jaar een burn-out gehad. Het is niet zo dat dat dóór ons gebeurt, maar het is wel híer gebeurd. Als het niet goed gaat met mensen, dan voelt dat zeker wel als een tegenslag.”

Hoe zijn jullie met De Gruyter Fabriek in aanraking gekomen?
Nick: “We begonnen deze vestiging in Nijmegen, maar Thijs komt uit Eindhoven en moest iedere dag over de gevreesde A50 naar kantoor. Den Bosch was zo’n beetje het midden, dus een logische stad om te onderzoeken. En toen kwamen er al snel meer redenen omhoog om naar Den Bosch te gaan. Er zit bijvoorbeeld veel talent met de hogescholen (we namen al snel een afgestudeerde aan van Avans Business Innovation) en het is ook makkelijk bereikbaar vanuit zowel Eindhoven als Amsterdam. Bínnen Den Bosch wilden we ons als bureau wel vestigen op een creatieve hotspot en toen kwamen we al snel uit bij De Gruyter Fabriek.”

Hoe bevalt de community binnen de Gruyter Fabriek?
Thijs: “Wat me aansprak was het idee van een creatieve hotspot met een paarhonderd bedrijven, die elkaar wel verder moeten kunnen helpen. Het onhandige was, dat we drie maanden voor de covid-pandemie hier kwamen te zitten. Wij zijn waar het mogelijk was veel blijven werken op kantoor, waardoor we bepaalde gewoontes en patronen hebben opgebouwd waar de community niet echt in betrokken is geraakt. Ik denk dus dat we weinig toevoegen aan of gebruikmaken van de community. Dat kan nog veel meer.”

Nick: “Ik vind het moeilijk om achter de deur te kijken bij andere bedrijven. Je zoekt toch altijd partijen die aanvullend zijn. We werken sporadisch samen met bureaus die hier in het pand zitten, maar het zou zomaar kunnen dat er nog veel meer talent om ons heen zit waar wij iets aan kunnen hebben, en vice versa.”

Heb je tips voor de community?
Thijs: “Ik denk dat een community heel goed gedijt naarmate je elkaar vaker ziet en spreekt. Dat hoeft niet ingewikkeld te zijn, maar kan gewoon een borrel zijn bijvoorbeeld. Mijn vorige bedrijfje wás een community. Dat hebben we toen gecreëerd door een hele grote keuken te bouwen. De keuken is de plek op feestjes waar je gaat zitten en elkaar ongedwongen leert kennen. In die setting leer je elkaar echt kennen en weet je elkaar te vinden. Het mag wel met inhoud, maar lol is veel belangrijker denk ik.”

Om af te sluiten: wat is jullie gouden tip aan de nieuwe generatie creatieve ondernemers?
Thijs: “Zorg ervoor dat je altijd onafhankelijk bent. Daarmee blijf je het dichtst bij je eigen core en dat moet je willen.”

Nick: “Dat vind ik ook ja. Als je gelooft dat je ergens goed in bent, houd de regie en blijf zelf in control, dan wordt het vanzelf geadopteerd.”

Thijs, lachend: “Sluiten we toch af met iets wat we allebei vinden.”