Tot onze grote spijt kondigde hij recentelijk aan dat hij in november zijn studio op gaat zeggen. Het is tijd voor een nieuw hoofdstuk in zijn leven. Voordat we afscheid gaan nemen van Ruud, leek het ons erg leuk om hem te vragen naar zijn werkzame leven als fotograaf, zijn successen en tegenslagen in het leven, de dingen waar hij geïnspireerd door raakt en wat hij vindt van de Gruyter Community door de jaren heen. En we vroegen wat hij na zijn pensioen gaat doen, want een ding is zeker: stilzitten gaat hij niet.

Over Ruud Peijnenburg
Ruud houdt van mensen, afwisseling, mooie dingen, zeilen, tennis. Hij houdt van zijn kinderen, zijn kleinkinderen, zijn familie. Komt van oorsprong uit Roermond, maar is vandaag de dag erg blij in Vlijmen in zijn zelfgebouwde energieneutrale huis en de grote tuin met boomhut, zelf aangelegde moestuin én al het leven wat daar nog meer in zit. Fotografie is zijn grote passie: het maken van mooie beelden, het ontmoeten van mensen, het vastleggen van producten op een mooie manier. Hij is in Amsterdam ooit begonnen in het ontwikkelen en afdrukken van film, wat hij erna ook ging doen in een lab in Den Haag. Destijds ging hij tegelijkertijd voor vijf jaar lang in de avonduren naar de school voor fotografie. Vervolgens verhuisde hij naar Den Bosch, waar hij voor zichzelf begonnen is. Eerst vanuit huis, maar na twee jaar besloot hij te verhuizen naar de Gruyter Fabriek, waar hij zijn eigen studio vormgaf en voorzag van de juiste verlichting. Het was de plek waar hij uiteindelijk zo’n 36 jaar bleef én waar hij kortgeleden aankondigde dat hij ermee stopt.

Even luchtig beginnen: wie is je favoriete artiest?
“Ik houd enorm van muziek. Ik draai heel veel lp’s, JJ Cale vind ik geweldig, Ed Sheeran vind ik ook mooi. Maar er zijn er meer, John Lennon, Johnny Cash, Amy Winehouse, Elvis Costello, Agnes Obel vind ik allemaal echt heel mooi. Vrijdagavond als ik thuis ben en het weekend in ga, zet ik de deuren open en de platenspeler lekker hard aan. Heerlijk.”

Waar sta jij ’s ochtends voor op?
“Wat ik mooi vind aan de ochtend is hoe het weer kan zijn. Ik sta heel graag op voor mooi, fris weer. Als ik ver moet rijden voor een opdracht, vind ik het heerlijk om om 6 uur in de auto te zitten en dat te aanschouwen. Maar ook met mijn vrouw ontbijten of de kinderen, als die er zijn, vind ik heel fijn.”

Betekent dat ook date je een ochtendmens ben?
“Ik ben meteen klaarwakker,” lachend: “Sta altijd aan!”

Dan over je vak: heb je bij jezelf door de jaren heen verandering gezien qua werk?
“Nou, eigenlijk valt dat wel mee. Ik heb veel architectuur-, interieur- en productfotografie en best wat portretten gedaan. Daar ben ik mee begonnen en is eigenlijk ook veelal zo gebleven. En door de jaren heen was het de ene tijd 60% studiowerk en 40% op locatie, en dan weer andersom, maar over het grote geheel was het wel hetzelfde. De gemene deler is dat ik altijd heel erg veel met licht bezig ben geweest. Goed licht en kwalitatief goede opnames vind ik belangrijk.”

Waarom vind je licht zo belangrijk?
“Mooi licht is heel belangrijk om structuur van een product er goed uit te laten komen. Of bij gebouwen, dat je diepte ziet en de contrasten mooi zijn. Het helpt het onderwerp goed naar voren te komen. Compositie en licht zijn wel de twee belangrijkste elementen denk ik.”

Jij hebt op het gebied van fotografie natuurlijk veel veranderingen meegemaakt?
“Ja zeker. Lang geleden werkte ik met negatieven natuurlijk, maar ik ben al heel snel met digitale fotografie begonnen. Hans Schoenmakers van SpringDesign, waar ik altijd fijn mee heb samengewerkt, was digitaal goed onderlegd, dus mede door hem ben ik overgestapt naar digitale fotografie. Die eerste digitale camera’s kostten 48 duizend gulden. Die overstap naar digitaal werd zeker in het begin veel bekritiseerd, maar het was uiteindelijk wel een hele goede stap.”

Ik hoorde je net over Karl Lagerfeld, dat lijkt me een bijzondere opdracht?
“Ja dat was het zeker. Geen grote opdracht, maar wel bijzonder ja. Maar dat vond ik ook van Depot Boijmans bijvoorbeeld. Voor die opdracht heb ik binnen foto’s gemaakt”.

Heb je een top 5 van opdrachten?
“Nee, niet specifiek. Ik heb zo veel mooie dingen mogen doen, dat ik er een hoop tekort zou doen als ik een top 5 zou verzinnen. Voor productfotografie moest ik voor Wienerberger 10.000 bakstenen fotograferen, dat was heel bijzonder. En zeker ook de vele mooie gebouwen. Voor een andere opdracht moest ik alle directeuren van dakdekbedrijven fotograferen en ik heb ook museum Voorlinden gefotografeerd. Uiteindelijk vind ik die verscheidenheid het mooiste.”

En in november ga je stoppen. Wat ga je dan doen?
“Nou, ik ga zeker niet stilzitten. Ik hou enorm van dingen doen. Reizen ook. Ik heb een daktent gekocht en ik wil graag naar de Noordkaap. Maar ik wil ook naar het binnenland van Spanje en naar Zuid-Italië. Dat vind ik leuk. En daar blijf ik ook fotograferen. Ik neem een drone, mijn camera’s en laptop mee. Mijn vrouw werkt nog even door, dus ik zal er met regelmaat alleen op uitgaan”.

Oh, vind je het niet jammer dat je vrouw niet mee kan?
“Nou, ik had het veel leuker gevonden om met z’n tweeën te gaan, maar de keuze tussen wachten en alleen gaan was wel snel gemaakt. En ik ga vast mensen ontmoeten, dus het zal niet altijd alleen zijn.”

Als je kijkt naar jouw successen, wat zijn de dingen die je het meest zijn bijgebleven?
Ik zou niet zo specifieke dingen willen noemen, maar dat ik heb kunnen werken en leven zoals ik wilde, met veel vrijheid, daar ben ik best trots op.”

En wat zijn belangrijke tegenslagen?
“Natuurlijk het overlijden van mijn vader. Hij is vroeg overleden en hij heeft het niet meegemaakt dat ik mijn eigen ding heb opgebouwd waar ik gelukkig van word. Ik ben gescheiden, ziekte in de familie, dat is ook echt een dieptepunt geweest. Met mijn werk heb ik wel wat tegenslagen gehad, maar die zie ik niet als dieptepunten.”

De balans tussen werk en privé, hoe houd je die goed?
“Ik ging vaak op tijd naar de studio of de locatie om te gaan fotograferen, maar ik heb ook veel met de kinderen gedaan. Ik had dus denk ik een goede balans tussen mijn werk en privé. Daar was ik niet heel bewust mee bezig, maar dat ontstond vrij natuurlijk. Dat komt denk ik omdat ik ook heel graag met mijn kinderen was.”

Waar word jij door geïnspireerd?
“Ik kijk bewust naar dingen. Bijvoorbeeld in bladen, maar ook om me heen, naar mensen en architectuur en winkels. Ik ben er dus continu mee bezig. Ook bezoek ik best vaak musea, waar ik dan ook geïnspireerd kan raken.”

Heb je ook weleens fases gehad dat het minder ging qua inspiratie of passie?
“Nou, heb ook wel mindere periodes gehad, maar dat was ook meer gerelateerd aan bijvoorbeeld mijn scheiding. Dan kwam ik in de studio, scheen de zon hier binnen en ging ik een uur voor me uit zitten kijken om alles weer even te laten bezinken. Als je het zo bekijkt is mijn werk en de studio juist altijd de stabiele factor geweest in mijn leven.”

Over de community: je bent een van de eerste bewoners, wat vind jij de meerwaarde?
“Ik zit er al lang met heel veel plezier. Dat komt enerzijds omdat het een mooi pand is, maar vooral ook omdat ik hier in het gebouw veel mensen tegenkom én ik voor veel bedrijven in het pand heb gewerkt. Voor Steppin’out, Tonone, Concept Factory, Elio, Qwink, noem maar op. Dat is wel echt een meerwaarde geweest ja.”

Zou je iets mee willen geven aan de community?
“Wat ik heel leuk heb gevonden is de creativiteit en diversiteit binnen de Gruyter. Voor mij persoonlijk hebben de kunstenaars hier een belangrijke rol in gespeeld, omdat zij bijdragen aan de sfeer in de fabriek. Daarnaast zit de kracht van de community vooral in de totale mix van diversen creatieve ondernemers. Iedereen kan hier van elkaar leren. Ik vind creativiteit en een gevoel van vrijheid een heel belangrijk aspect.”

De laatste vraag: welke gouden tip zou je geven aan de nieuwe generatie?
“Ga van het positieve en de goede dingen uit. Laat vooroordelen varen, de meeste mensen deugen.”